نام تو را روزگار،
از شعرهای من به تاراج برد.
تاریکی اتاقم،
قاب نگاه تو را
در خود گم کرده.
خوش باورم که باز،
در ایستگاه خیال تو،
فانوس به دست ایستاده ام.
« نجمه عسگری »