دوست دارم شعبده های کوچک را؛
انتخاب دستی که گل است؛ نه پوچ.
دوست دارم دیدن صف بچه ها پشت تاب را،
برای چهار دقیقه تاب خوردن بیشتر.
دوست دارم دریا را هنگام غروب،
جیغهای مرغان دریا را
و خم شدن به قصد جمع کردن صدفها،
شنریزه های زیر ناخن را وقت شنا.
دوست دارم خوشحالی از 20 امتحان ریاضی را
که به قول مادرم،
هر صد سال یک بار پیش می آید.
دوست دارم تیک و تاک ساعت را،
وقتی همه خوابند
و تنها صدای خرخر پدر،
هم آواز شب است.
دوست دارم نوشیدن آب یخ را،
در اوج گرما.
دوست دارم دیدن تابلوی پازل هزار تکه را
که برای چیدنش،
ساعتها وقت گذاشته ام.
دوست دارم خوشبختیهای کوچک ناگهانی را،
دعوتی،
هدیه ای.
از این همه،
دوست تر دارم لبخند زیبایت را
که شیرینترین لبخندهاست.
« مریم حمید شریفلو »