نوای نغمه سازی و هم رباب منی.
تو صبح روشن من، نور آفتاب منی.
در این کویر به دنبال آب می گردی
که در کنار من و دیده پرآب منی.
در آسمان دلت همچو ماه عریانم.
چو ابر سایه من هستی و حجاب منی.
همیشه با منی و بر لبان من جاری.
حریر پیکر موجی؛ نگو سراب منی.
در انزوای شبی دوردست پنهانی.
ستاره ای به شبم یا که ماهتاب منی.
منم که با نفس صبح می شوم بیدار.
به روی برکه غمهای من حباب منی.
« اسدالله حیدری »