کاش به گلزار محبت گذری داشتی
و ز گل خوشبوی وفا بار و بری داشتی!
حال که از این دل دیوانه جدا می شوی،
کاش که یک عاشق دیوانه تری داشتی!
ای که شکفتی چو گل سرخ و فسردی چو یاس!
کاش غم بلبل خونین جگری داشتی!
کاش تو ای مایه تسکین دل عاشقان،
از دل شوریده ما هم خبری داشتی!
کاش تو ای دل که به فریاد و فغان آمدی
همسخن زبده و صاحبنظری داشتی!
کاش تو ای ناصح دلسوز و هوادار جمع،
بر اثر صدق و صفا تاج سری داشتی!
کاش تو ای راکب تنهای بیابان عشق،
در سفر آخرتت همسفری داشتی!
« جاوید صلاحی »