چه زود برف فرو بارید
و مه،
درخت سبز جوان را از نگاه پنهان کرد!
چه زود فصل فرو بارید
و جای خش خش انبوه برگ را
به برف داد!
دریغ
که آن چه برگی رنگین بود
بدل به یادی غمگین شد!
چه دست سردی دارد این فصل!
« ضیاء موحد »