کاشکی مثل شعری از « سعدی » ساده بودی و ساده می ماندی!
حیف! تو مثل « بیدل »ی؛ یعنی رمز و راز تو را نمی دانم.
مثل پیراهنی پر از دکمه راه را بر نگاه من بستی.
تا حریصانه آمدم سویت، شک فرو ریخت توی دستانم.
سالها شاعر نگاهت را مثل یک پیچ کهنه پیچاندی.
من به تو عشق هدیه دادم؛ تو کردی از عاشقی پشیمانم.
رفتی و پیش خود گمان کردی بی تو از درد و رنج می میرم.
رفتی و بی تو زنده ام؛ یعنی بعد از این نیز زنده می مانم.
« منیژه درتومیان »