در شبی ظلمانی،
چراغی دیدم.
سایه انداخته بود
از درون خویش.
می تابید.
دل من تاریک بود.
نور بر قلبم تابید.
آرام آرام،
نجوا کردم:
« نماز صبح است. »
« لیلا میثمی »