مرا در کوچه های قدیمی باد چه کار؟
طوفان در سرایش آوازم می بارد.
در تجرد همین ماه،
گل ماهتاب به خوابم آئینه می پاشد باز.
مرا در کوچه های قدیمی باد چه کار؟
در تبسم همین یک روز همیشه،
باز با خواب بلند می خوانی:
« زمین چه کوتاه است! ».
مرا در کوچه های قدیمی باد چه کار؟
گل نیلوفر در تبگاه آوازم می روید باز.
« رؤیا زاهدنیا »