خانم معلم کلاس اول راهنمائی وارد کلاس شد و رو به پسربچه ها کرد و گفت: « بچه ها! این زنگ انشاء داریم. لطفا کتاب علومتان را باز کنید و درس « عجایب هفتگانه جهان » را بیاورید و یک بار بخوانید. بعد یکی از عجایب هفتگانه را موضوع انشاء خود قرار دهید و در موردش بنویسید. » پسربچه های 12 ساله به سرعت مشغول خواندن کتاب علوم و نوشتن انشایشان شدند. همان طوری که بچه ها مشغول بودند، خانم معلم متوجه شد که یکی از پسربچه ها چیزی نمی نویسد. بنابراین از او پرسید: « عزیزم! می بینم کتاب هم داری. پس چرا انشایت را نمی نویسی؟ ». پسر با خونسردی گفت: « به دلیل اینکه من فکر می کنم این چیزهائی که در این کتاب نوشته شده اند عجایب هفتگانه نیستند. » خانم معلم با تعجب پرسید: « پس عجایب هفتگانه از نظر تو چه هستند پسرم!؟ ». پسر به آرامی پاسخ داد: « لمس کردن، چشیدن، دیدن، شنیدن، احساس کردن، خندیدن و دوست داشتن. » کلاس در سکوت فرو رفت و کمی بعد، صدای دست زدن خانم معلم به گوش رسید.
« بهرام نصیری »