چه زود می گذرد لحظه هایمان با هم،
دقیقه های خوش و آشنایمان با هم!
تو رفته ای و من به چشم خود دیدم
میان فاصله ها رد پایمان با هم.
تمام فکر مرا این سؤال پر کرده
که فرق می کند آیا خدایمان با هم.
دعای یک نفره استجابتش دیر است.
بیا؛ مگر که بگیرد دعایمان با هم.
قبول کن پس از آن روز و آخرین دیدار،
کمی عوض شده حال و هوایمان با هم.
برای اینکه بفهمی چه می کشم، ای کاش،
عوض شود دو سه ثانیه جایمان با هم!
« مهرداد بابائی »