درک یک عشق، پس از تنهائی.
فهم آغوش تو، بعد از مردن.
زندگی را به عقب برگردان؛
به زمانهای بدون تو و من.
زندگی را به عقب، پیش از درد،
پیش از عاشق شدن ما در غار،
پیش از آوار شدن با گریه،
روی بی طاقتی هر دیوار،
عهد پارینه تر از سنگ شدن،
عصر پائیزتر از بارانها،
موسم گم شدن ادواری،
توی دیوانگی انسانها.
زندگی نسخه ای از بایدهاست.
ما به تکرار شدن محکومیم.
ما به بیمار شدن معتادیم.
ما فرآیند دمی مسمومیم.
زندگی فهم تبرهای بزرگ،
زندگی مهلت خونخواهی بود.
هیچ کس جرأت پرواز نداشت.
زندگی مرگ دو تا ماهی بود.
« فلورا تاجیکی »