دیگر فاصله ات را نمی ترسم؛
که ماه از دور،
زیباتر
و دل از دور،
نزدیکتر.
از بخت خوب تو،
چه خوشبخت است شعر من؛
ستاره پوش شب بی ستاره ها!
یاد تو قطب را استوا می کند.
چه رسد به من
که زیرپیراهنم؛ تو را
پوشیده ام.
حالا هر کجا که می خواهی، برو.
من تقدیرم را
بر دایره تو نوشته ام.
« مهری رحمانی »