ماهی تو؛ اما بر حذر از آه من باش.
امشب دلم را برکه کردم؛ ماه من باش.
پشت و پناه بی کسیهای دلم شو.
سنگ صبور این غم جانکاه من باش.
آگاه از حال خرابم باش و یک شب،
ها، شاهد شبگریه گهگاه من باش.
پلک مرا وا کن به بوی روشن عشق.
فکر دلم؛ این « یوسف (ع) » در چاه من، باش.
مگذار تنها باشم و از پا بیفتم.
دستم بگیر و بعد از این همراه من باش.
یک عمر دلخواه تو بودم من؛ ولی تو؟
محض خدا یک شب بیا دلخواه من باش.
ای که زلال برکه ها را دوست داری!
امشب دلم را برکه کردم؛ ماه من باش.
« محمد رحیمی »