تو را از زبان پرندگان نیایش می کنم،
وقتی که کنج قفس نشسته اند
یا در سینه آسمان پرواز می کنند،
وقتی از کاسه سپید کوچکی آب می خورند
یا وقتی که از چشمه ای،
وقتی پرواز را یاد می گیرند
یا وقتی از پرواز کوچ خسته اند و بر شاخه ها نشسته اند.
تو را از زبان پرندگان نیایش می کنم،
وقتی سر از تخم بیرون می آورند
و به آسمان نگاه می کنند.
« لاله جهانگرد »