« مشوق شما برای رسیدن به این موفقیت بزرگ چه کسی بود؟ »: یکی از خبرنگاران با صدای بلند این را پرسید و بقیه حاضران چشم به دهان او دوختند تا جواب سؤال را بشنوند. نمی دانست چگونه درباره مشوقش توضیح بدهد. می توانست صورتهای متعجب حاضران را تصور کند. در نهایت پاسخ داد: « مشوق من یک قاب عکس بود. » همه با تعجب به هم نگاه کردند. خبرنگار دست بردار نبود و دوباره پرسید: « چطور یک قاب عکس می تواند مشوق کسی باشد آقای دکتر!؟ ». برای پاسخ به این سؤال چاره ای جز شرح زندگیش نداشت: « دو ساله بودم که پدر و مادرم در یک حادثه رانندگی جان سپردند. پس از آن مادربزرگم مرا بزرگ کرد؛ تنها کسی که در این دنیا داشتم؛ اما هیولای وحشتناک سرطان او را هم از من گرفت؛ در سن پانزده سالگی. تنها یادگار او برای من یک قاب عکس بود که تنها داشته و مشوق من برای کشف راه درمان این بیماری بود. » حاضران با حیرت و شگفتی به دکتر جوان نگاه می کردند. آن قدر متعجب بودند که فراموش کردند او را تشویق کنند.
« سحر صولتی »