تو را می پرستم
که مرا با ماه رو به رو کردی
و خورشید را نشانم دادی
و باران را به خوابهای من باراندی
و مرا سوار رنگین کمان کردی
و به دریا انداختی
و به کوههای بلند فرستادی
و در دشتها دواندی
و از نوازش من سیر نشدی
و نزدیک من ماندی.
روز را آفریدی،
بیدار شدم
و شب را آفریدی و
خوابیدم.
« لاله جهانگرد »