موضوعات
آخرین ارسالها
همهآرشیو
- بهمن 1402 3
- خرداد 1402 2
- بهمن 1400 1
- بهمن 1399 2
- اردیبهشت 1398 23
- فروردین 1398 83
- اسفند 1397 44
- بهمن 1397 54
- مرداد 1397 7
- تیر 1397 7
- آبان 1396 1
- فروردین 1396 1
- اسفند 1395 9
- بهمن 1395 7
- آبان 1395 2
- مهر 1395 2
- اسفند 1393 3
- بهمن 1393 4
- دی 1393 5
- آذر 1393 12
- آبان 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 4
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 5
- دی 1392 38
- آذر 1392 7
- آبان 1392 1
- مهر 1392 8
- شهریور 1392 11
- تیر 1392 20
- خرداد 1392 6
- فروردین 1392 67
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 10
- شهریور 1391 23
- مرداد 1391 33
- تیر 1391 23
- خرداد 1391 80
- اردیبهشت 1391 36
- فروردین 1391 14
- اسفند 1390 162
- بهمن 1390 112
- دی 1390 45
- آذر 1390 117
- آبان 1390 109
- مهر 1390 44
- شهریور 1390 88
نسل کشی ارامنه
همیشه روزهای بعد از جنگ به خاطر آشفتگیهایش، بهترین زمان برای اجرای خواسته های غیرانسانی سیاستمداران بوده است. روزهای بعد از جنگ جهانی اول هم همین طور بود. در آن زمان، دولت عثمانی که به عنوان قدرت بلامنازع آسیا شناخته می شد و گستره بزرگی از جهان را در بر داشت دست به اقدامی عجیب و غیرانسانی زد و یک نسل کشی تمام عیار به راه انداخت. ترکها تصمیم گرفته بودند نژاد ارمنی را به کلی از خاک سرزمینشان پاک کنند. به این خاطر، تعداد زیادی از ارامنه را کشته یا به تبعیدگاههای بی آب و علف تبعید کردند. آنها حتی به خود اجازه کشتن ارمنیهای ساکن ایران را هم دادند و برای این کار به سلماس یورش برده و افراد زیادی را به قتل رساندند. منابع بسیاری از قتل عام 1 میلیون و 500 هزار نفر ارمنی حکایت دارند؛ هر چند که دولتمردان ترکیه این اقدام را یک نسل کشی نمی دانند و معتقدند در این سالها ترکهای بسیاری نیز کشته شده اند. هنوز علت این نسل کشی دقیقا مشخص نیست؛ چرا که ترکها اجازه وارسی آرشیو تاریخ جنگ را به کسی نداده اند.
منبع: دو هفته نامه « دانستنیها »