ای از همه پیداتر! ای از همه پنهانتر!
ای سردتر از بهمن! ای گرمتر از آذر!
تو ماه شب افروزی؛ تو روشنی روزی.
ای عرش تو نامحدود! ای فرش تو پهناور!
در خوابم و بیداری؛ سرمستی و هشیاری.
پیچیده شدی بر دل چون ساقه نیلوفر.
آتش که تواند زد بر خرمن عشق تو؟
مرغی نتواند زد بر بام تو بال و پر.
تا بوده همین بوده؛ تا هست همین باشد.
تو اول هر نامه؛ تو آخر هر دفتر.
« روشن سلیمانی »