دیدی بهار - این فصل زیبا - یادمان رفت،
عید آمد و رفت و تماشا یادمان رفت؟
دیدی چه زیبا خانه هامان را تکاندیم؛
اما تکاندنهای دلها یادمان رفت؟
در تنگ ماهیهای قرمز جان سپردند.
ما آب دادن را به آنها یادمان رفت.
ماندیم در اشغال گوشیهای همراه؛
همراهی همدیگر اما یادمان رفت.
« دارا » و « سارا »هایمان از غصه مردند.
مشق برادر ... آب ... بابا یادمان رفت.
در برجهامان زندگی را خرج کردیم.
پست و بلندیهای دنیا یادمان رفت.
یک عمر جانبداری از « یوسف (ع) » نمودیم؛
در مصر دلتنگی « زلیخا » یادمان رفت.
هم عشق را، هم زندگی را، هم خدا را
ما یادمان، ما یادمان، ما یادمان رفت.
« حبیب فرقانی »
برای تماشای تو،
همه چشمهای دنیا کم است.
اگر تو ندرخشی،
روزهای من،
مانند شبهای ماتم است.
« رویا امیدی »
در حیرتم از این همه تعجیل شما،
از این همه صبر و طول و تفصیل شما!
ما خیر ندیده ایم از سال قدیم.
این سال جدید نیز تحویل شما.
« جلیل صفربیگی »