موضوعات
آخرین ارسالها
همهآرشیو
- بهمن 1402 3
- خرداد 1402 2
- بهمن 1400 1
- بهمن 1399 2
- اردیبهشت 1398 23
- فروردین 1398 83
- اسفند 1397 44
- بهمن 1397 54
- مرداد 1397 7
- تیر 1397 7
- آبان 1396 1
- فروردین 1396 1
- اسفند 1395 9
- بهمن 1395 7
- آبان 1395 2
- مهر 1395 2
- اسفند 1393 3
- بهمن 1393 4
- دی 1393 5
- آذر 1393 12
- آبان 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 4
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 5
- دی 1392 38
- آذر 1392 7
- آبان 1392 1
- مهر 1392 8
- شهریور 1392 11
- تیر 1392 20
- خرداد 1392 6
- فروردین 1392 67
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 10
- شهریور 1391 23
- مرداد 1391 33
- تیر 1391 23
- خرداد 1391 80
- اردیبهشت 1391 36
- فروردین 1391 14
- اسفند 1390 162
- بهمن 1390 112
- دی 1390 45
- آذر 1390 117
- آبان 1390 109
- مهر 1390 44
- شهریور 1390 88
منظور از « منافع آینده » و « منافع گذشته »، چیست؟
« منافع گذشته » منافعی هستند که در گذشته، به وجود آمده؛ مانند منافع ملک در سال گذشته، که استیفاء و مصرف شده است. « منافع آینده » نیز، بر دو قسم، است. برخی از این منافع، عادتا و معمولا، در آینده، به وجود می آید؛ مگر اینکه اتفاق خاصی مانع ایجاد آن، شود؛ مثل اجاره یک منزل برای یک سال آینده. در این جا، با توجه به اینکه منافع سکونت خانه عرفا و عادتا، به وجود می آید، می توان آن را « مال » نامید و اثر « مال » بودن آن این است که می توان آنها را فروخت و به دیگران، تملیک نمود. همچنین، اگر کسی باعث تلف شود، باید آنها را جبران نماید. لذا، اگر کسی در بهار، دانه های درختان میوه را از بین ببرد، عرف از بین بردن این منافع را خسارتی به صاحب باغ، می داند و تلف کننده را ضامن میوه ها می شمارد؛ زیرا منافعی که درآینده، به صاحب باغ، می رسید در واقع، قطعی بوده که به آن، « منافع قطعی الحصول » می گویند؛ اما عرف در برخی از موارد، حصول بعضی از منافع را در آینده، قطعی ندانسته؛ بلکه آن را احتمالی می داند که به آن، « منافع محتمل الحصول » می گویند و جبران آن با تردید، روبروست. لذا، اگر شخصی شاخه های درختان را در زمستان، از بین ببرد، با توجه به اینکه در به ثمر رسیدن میوه، در بهار، تردید وجود دارد، « مال بودن » این منافع نیز، مورد تأمل، است و لذا، پیش فروش یا در صورت تلف، جبران آن هم، محل بحث و مناقشه قرار می گیرد.
در « فقه »، می گویند: « عدم النفع لیس بضرر. »؛ یعنی « حاصل نشدن منافع ضرر نیست. » و طبیعی است که قابل جبران نیز، نخواهد بود و مراد و منظور فقهاء از « نفع »، در این جا، « منافع محتمل الحصول » است که نزد آنها، « مال » محسوب نمی شود. ماده 515 « قانون آئین دادرسی مدنی » نیز، خسارت ناشی از عدم النفع را قابل مطالبه ندانسته و حقوقدانان این مقرره را حمل به مواردی، کرده اند که خسارات ناشی از « منافع احتمالی »، باشند.