فقهاء « منافع » را به دو دسته « مستوفات » و « غیرمستوفات »، تقسیم کرده اند. « منافع مستوفات » منافعی است که متصرف مال آنها را استفاده و از آنها، بهره برده است؛ مانند ساکن شدن در منزل یا سوری اتومبیل. در این حالت، « مشهور فقهاء » قائلند که باید متصرف عوض آن را پرداخت نماید؛ اما گاهی، هیچ یک از متصرف و مالک، از « منافع » مال، استفاده نبرده اند؛ مانند اتومبیل مسافربری ای که صاحب و متصرف از آن، استفاده ای نکنند که در این مورد هم، « مشهور فقهاء » قائل به ضمان، هستند و گفته اند « منافع غیرمستوفات » نیز، از مصادیق « مال »، محسوب می شود. بنابراین، چنانکه کسی خانه دیگری را به نحوی، تصرف کند؛ ولی استفاده نکند، مالک خانه می تواند برای گرفتن اجرت المثل، به او، رجوع کرده و عوض منافعی را که تحت ید متصرف، بوده مطالبه نماید؛ هر چند، او « منافع » را استفاده نکرده باشد.