موضوعات
آخرین ارسالها
همهآرشیو
- بهمن 1402 3
- خرداد 1402 2
- بهمن 1400 1
- بهمن 1399 2
- اردیبهشت 1398 23
- فروردین 1398 83
- اسفند 1397 44
- بهمن 1397 54
- مرداد 1397 7
- تیر 1397 7
- آبان 1396 1
- فروردین 1396 1
- اسفند 1395 9
- بهمن 1395 7
- آبان 1395 2
- مهر 1395 2
- اسفند 1393 3
- بهمن 1393 4
- دی 1393 5
- آذر 1393 12
- آبان 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 4
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 5
- دی 1392 38
- آذر 1392 7
- آبان 1392 1
- مهر 1392 8
- شهریور 1392 11
- تیر 1392 20
- خرداد 1392 6
- فروردین 1392 67
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 10
- شهریور 1391 23
- مرداد 1391 33
- تیر 1391 23
- خرداد 1391 80
- اردیبهشت 1391 36
- فروردین 1391 14
- اسفند 1390 162
- بهمن 1390 112
- دی 1390 45
- آذر 1390 117
- آبان 1390 109
- مهر 1390 44
- شهریور 1390 88
« انفال » چیست و مصادیق آن کدام است؟
« انفال » در لغت، به معنای « هر شیء زائد بر اصل و زیاده بر استحقاق »، آمده است. در اصطلاح حقوقی، تعاریف زیادی از « انفال »، آمده که از مجموع این تعاریف، می توان چنین نتیجه گرفت که « انفال » عبارت است از: « اموالی که « مالک خاص » نداشته و متعلق به مقام و منصب امامت و رهبری جامعه اسلامی، است تا طبق مصالح عامه مسلمین، آن را صرف نماید. » در « قرآن کریم »، آمده است: « از تو ای پیغمبر، از « انفال »، سؤال می کنند! در پاسخ، بگو: « « انفال » از آن خدا و رسول خداست. » » این آیه در بیان « مالکیت انفال » است و مصادیق آن را بیان نکرده. لذا، مصداق « انفال » را باید در روایات و احادیث، جستجو کرد. در تفاسیر « امامیه »، « انفال » شامل تمامی منابع ثروت؛ از قبیل؛ دریاها، جنگلها، معادن، نیزارها، رودخانه ها و « زمینهای موات »، می شود. فقهاء « انفال » را شامل منابع و ثروتهای طبیعی می دانند که لازم است در اختیار « سرپرست حکومت اسلامی »، قرار بگیرد تا بتواند با برنامه ریزی صحیح و عادلانه، مورد بهره برداری، واقع شود و نیز، مانعی مقابل تکاثر و تراکم ثروت در دست عده ای خاص، شود. در انواع « انفال »، میان « فقهای امامیه »، اختلاف نظر وجود دارد؛ ولی در این جا، مصادیقی را ذکر می کنیم: 1- « اراضی موات ». « زمین موات » به زمینی، گفته می شود که فعلا، صلاحیت و استعداد بهره برداری را ندارد. 2- « جنگلها » که در روایات، از آن، به « آجام »، تعبیر شده است. 3- « دریاها و دریاچه ها ». 4- « معادن » که اعم از « معادن ظاهری » و « معادن باطنی »، است. 5- « قله کوهها » و بنا به عقیده برخی از فقهاء، « دامنه کوهها و آن چه که در آنها، است ». 6- « بستر رودخانه ها » که در احادیث، از آن، به « بطون الاودیه »، تعبیر شده و « رودخانه ها » و « آن چه که در آن، است؛ از قبیل، ماهیها یا گنجها ». 7- « زمینهائی که در اصل، محل سکونت کفار بوده؛ ولی تحت سیطره مسلمانان، قرار گرفته؛ اعم از اینکه آن را ترک کرده و به مسلمانان، واگذار شده یا اینکه خود نیز، در آن جا، سکونت داشته باشند ». 8- « غنائمی که لشکر مسلمانان از کفار، بدون اذن امام، به دست آورده اند » در صورتی که جنگ با اذن امام، باشد، فقط « خمس غنائم » به امام، تسلیم می شود و بقیه از آن مجاهدین، خواهد بود. 9- « میراث کسی که از دنیا رفته و وارث ندارد ». 10- « ساحل دریاها و کنار رودخانه ها ». 11- « هر زمینی که « مالک معین » ندارد ». وجه مشترک تمامی مصادیق مطروحه « مالک خاص نداشتن » است. « امام خمینی (ره) » می فرماید: « مواردی که در روایات، به عنوان « انفال و ملک امام (ع) »، نام برده شده همگی از باب ذکر مصادیق، هستند و از مجموع آنها، این امر برداشت می شود که آن چه مربوط به امام، است شامل موارد زیادی می شود که ملاک در همه آنها، « نداشتن مالک و صاحب » است و امام می تواند آن را در مصالح مسلمین، صرف نماید. »